‘Ik hou van jou,’ zei je tussen twee monden vol wafel. Maar niet grappig; ook helemaal niet raar.Een bal die je met alle ervaring van je drie jaarvriendelijk naar mij toe rolde over tafel. Ik bloosde haast als de eerste keer.Niet elke dag hoor ik dat zeggen, laat staan menen.En als het...
(In memoriam matris) Ik heb maar twee soorten foto’s waarop je lacht:met je kinderen, tot een jaar of acht,en met je kleinkinderen. (De oudste is dertien,en nog niet te brutaal, mogen blijven.) Wat daartussenin gebeurde is te zienop de vijf keurig geëtiketteerde homeopatischeflesjes in je...
‘Wie zie je het liefst, de poesof mij?’ vraagt ze. En zoent me, niet om mij,maar om haar lippen te proberen. Als ik haar optil, slaat ze haar armenom me heen omdat ze anders valt. Als ik haar neerzet loopt ze wegen ik haar na. Nader is een comparatief die nooiteindigt, zoals vader. Uit...
Ze kan monter aan komen waggelen als een Limburgseboerin van vier jaar. Ze kan koket streng kijkenals mijn 75-jarige moeder van vier.En als die moeder gestorven is, probeert zezo heel erg wijs te zijn dat haar hoofd erscheef van staat, terwijl ze zegt: ‘als ikdood ben, zal ik heel hard...
Een angorakat in de sneeuw: afgemeten,om niet met elke stap zichzelf in aldat witte te vergeten. Sneeuw blijft het weten.Het lijkt of hij zich pas nadien scrupuleusrond al die pootjes heeft gelegd. Zoals je praat rond tederheiddie nog niet wordt gezegd. Uit “De hectaren van het geheugen...
(Mexico, Berchem) Als ze genadeloos traag, geeuwend, héhé,een peperduur slipje van niks op de vloer laat landen(sex hoort net als luxe met mysterieuze x) waarna ze haar voor zijn handen veel te vele twee borsten laat zien, kijkt hij beneden aan haar blekebenen öp naar wat, geen meter hoog, hij...
Ze hadden een deken over hem gelegd,ook over het hoofdje. Ik deed de dekenweg. Daar had hij altijd aleen hekel aan.
Het was géén afschuwelijk gezicht.Eén oogje was open, daaraanzag ik dat hij dood was.
Naar P. Hofstede
Uit “Met een klank van hobo”
Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken.Geef mij na mijn zoveelste kale reisiemand die mij twee haren uittrekten glimlachend zegt: je wordt grijs.Geef mij alles en zeg: het is niets. Geef mij niets en zeg: dat is alles.Geef mij mezelf, geef mij jou.Ik heb gezocht naar wist ik maar wat.Geef mij nu...
Op dit kerkhof lijkt de dood zelfs op haar beurt gestorven,de zerken op hun beurt begraven, onder grasdat leeft en vrolijk overleeftop grond van wat er destijds was. Heden en verleden ontmoetenelkaar hier op elke hoek, en dan groetenze, deftig comme il faut,Heden en Verleden, van de firma Tijd en...
Zoals ik zonder kijken tussen mijn boeken‘Het houdt op met zachtjes regenen’ weet staan, zo hoef ik jou niet meer te zoeken,alleen te vinden. Jou bij mekaar tastend als een blindeeen ander blinde. Maar ziende, ziende,en mekaar begrijpend zonder er wat van te verstaan.Liefde is houden...