Een angorakat in de sneeuw: afgemeten,
om niet met elke stap zichzelf in al
dat witte te vergeten.
Sneeuw blijft het weten.
Het lijkt of hij zich pas nadien scrupuleus
rond al die pootjes heeft gelegd.
Zoals je praat rond tederheid
die nog niet wordt gezegd.
Uit “De hectaren van het geheugen – Bergen van onverschilligheid”