Zoals ik zonder kijken tussen mijn boeken
‘Het houdt op met zachtjes regenen’ weet staan, zo hoef ik jou niet meer te zoeken,
alleen te vinden.
Jou bij mekaar tastend als een blinde
een ander blinde. Maar ziende, ziende,
en mekaar begrijpend zonder er wat van te verstaan.
Liefde is houden van mekaars gebrek eraan.
Is het soort gemak van kom binnen,
ach, ben jij het maar.
En een paar uur later van: ik ben moe,
kom jij maar klaar.
En terwijl ik nadien al slaap
jou nog horen zeggen: slaap nu maar.
Uit “Met een klank van hobo”