Het was een prachtidee van haar ouders,Melinda te verwekken. Aanvankelijk wouze dan ook zichzelf gaan studeren.Psychologie noemt men die wetenschap,geloof ik. Maar al gauw vond ze erniks anders op zitten dan mooi te wezenen mij te ontmoeten. Kijk eens wat ik hier heb, zegt zeen brengt me voor het...
Middenin de vlakte van julikwam ik je tegen. Ik woon hier, zei je.Ik keek naar de bloemen. Ja, dat zie ik,zei ik, en waar leerde je de kunstom niet lang te duren? Ook hier, zei je. Je was lenig; en je woorden waren zodoorschijnend, ik kon je er helemaaldoor zien.En daar lag ik al in het grasen wat...
En zij omhelsde hem met al haar zonden en monden. En zij omhelsde hem met al haar nachten. Met al haar opnieuws. Met heel haar altijd. Vanwaar bleef zij die verwarring halen? Hij liep als in zachte regen in haar woorden en kon nergens meer wonen ter wereld, hij zwierf in liefde. En zij leerde hem...
Wat een gebrek aan pathetiek,zoals hij zegt: ‘Hallo.Dus je houdt niet meer van mij.’En zij, een laatste sandwichhap weg-werkend: ‘Nee.’En hij, hij praat dan maar verdertegen de telefoon tot ie klikzegt, alsof ie iets wegslikt. Uit “De lenige liefde – Met de...
Je wandelde met jezelf en met mijlangs de zee, toen je plotsje huid wilde zijn en zwemmenen geheimen toevoegen aanhet water en toen je weerkwam zei jeliefje, ik heb de maan gevangen.Waar, vroeg ik, en je legde duneen hand over je schootals een vinger op de lippen. Uit “De lenige liefde...
Zoals je binnenkwam en dag zei,en uit je kleren en je woorden stapte (het voorlaatste wat je voor me uit- deed was het woord ‘lieveling’en het laatste een glimlach; toenopende je de haakjes en ik kwam erinen je sloot ze) zo ging je ook weer weg, trokenkele veel te dunne woordenvan...
Ik kom van ver,van waar jij mooi was tussen je harenals een eiland tussen het riet.En je mond viel traag, traagover mijn gezicht als avondover de landen, als stilteover dit gedicht. Hoe zijn mijn handen witsindsdien, als om te leggen in een schrijn: in de droom dat wij nog samenzijn. Uit “De...
Nevel is ’t niet meer voorbijgaanvan iets moois dat al volbracht is.Nevel is gelukkig haast niet meer bestaan,niet meer moetenen nog even mogen.Je was lang gebleven.Nevel is evendaarna.Ik zie haast nog je ogen.Nevel is: nog bijna.
Uit “De lenige liefde – Met de vedel”
Geen krot stort hier ooit in. Ze blijven staanuit gewoonte, beweert een collega van me,en als ze je niet bevallen, zijn er enkelandere lelijke huizen om eraan te ontsnappen.Trouwens, ook de politiek is hier zo:evenveel problemen als huizen.Maar men blijft erin wonen, slapen,sigaretten, voedsel en...
Wij waren jong, wij sprongente paard op de taal en redenheersend de velden door,slingerend lasso’s van woordennaar alles wat we wilden veroveren. O,het waren dolle roekeloze tochten, pas tocheen beetje op, riep Kees Fens ons nog na. En ’s avonds stond de taal nog na te trillen,op stal...
Ze zijn er bijna nietzoals heel slanke vrouwenna heel licht verdriet.Met hun poten als met een dun pincetpikken ze preuts hun tenenuit het water op, o, zezijn zo roseals gedachten van een maniërist.Ze zijn vraagtekens achter al ons wetenen zo fraai dat we evenniet meer om een antwoord geven. Uit...
Gebaar voor gebaar reiktze haar lichaam over aan haar dromenen telkens wordt ze meerdan ze al was en telkens reikt ze weer.
Uit “De lenige liefde – Een dag als geen ander”