Je zei nooit wat. Ik moest het altijd vragen.Of je van mij hield. En je zoende.Of het veilig was die eerste keer.En je zoende weer.En even later of ik het goed deed zo,en je zoende, o. Je zei nooit wat, je zei het altijd met je ogen.Je ogen die helemaal alleenin je gezicht achterbleven als ik je...
En ’s nachts gingen we naakt zwemmen, we zwommenonze namen op het water, ik zwom An in tweegrote letters, jij zwom uitgebreid aan de naamHerman, en met de gouden maan eroverheenleek het wel of we onze namen definitiefgenoteerd hadden op een van de gewijde bladzijdenvan het Boek. Nadien kuste...
Flamingo’s op poten zo dun als de ff’svan mejuffer, of als twee sigarette-pijpjes waaraan ze zuinig de rookvan zichzelf opzuigen: met dit soortraffinementjes zetten ze zichzelf voortdurendvoorzichtig op stelten. En hoe ze op één been staan, het anderein hun veren opgeplooid als een...
Bejaardentehuizen zijn een soort wachtzalen,denkt hij, met een goddevader die om de haverklap‘de volgende’ roept. Hij is weer eens langs geweest, heeft haarhaar wekelijkse portie zoon bezorgden nu hij weggaat, roept ze hem achterna,de rimpels in haar gezicht kringenrond de o van haar...
Hij is gemaakt van de grofste effecten,draagt zijn broek als clown August,de knieën slodderend, maakt danspasjesals tante Bertha die een tango de grondinheit, terwijl z’n kont doet denkenaan een vals gebit dat net is uitgenomen. En dan zijn slurfen vlak daarnaast zijn ogen. Hoe zou jij...
We reden hele dagen op Honda’s, we kwamen snelaanwaaien als geluk, en je hoefde maarachterop te springen en geschaakt te willen worden. En jij wilde altijd wel, oje wist zoveel te vertellenin een zoen, ademlooshing ik aan je lippen tot je achterover gleed, en ik trokhaastig door jou naar...
Wat heb je vandaag gekocht, vroeg ik.Een halsuitsnijding, zei je.Trek ze eens aan, vroeg ik.En je trok alles uit: dat is zehelemaal, zei je, maar met de jurkerbij komt ze tot hier –en toen wees je midden op mijn handen.
Uit “De lenige liefde”
Hoe hield ik platonisch van je gedachtenen onnoemelijk veel van de rest.Je borsten waren zachtekolfjes naar mijn hand,twee afgeronde verhalenmet een pointe waarop ik erg was gesteld.En sta me toe dat ik ookonze goeie verhouding vermeldtussen poëzie en leven:ik wist dat ik zô met jou naar bed konals...
Het was een prachtidee van haar ouders,Melinda te verwekken. Aanvankelijk wouze dan ook zichzelf gaan studeren.Psychologie noemt men die wetenschap,geloof ik. Maar al gauw vond ze erniks anders op zitten dan mooi te wezenen mij te ontmoeten. Kijk eens wat ik hier heb, zegt zeen brengt me voor het...
Middenin de vlakte van julikwam ik je tegen. Ik woon hier, zei je.Ik keek naar de bloemen. Ja, dat zie ik,zei ik, en waar leerde je de kunstom niet lang te duren? Ook hier, zei je. Je was lenig; en je woorden waren zodoorschijnend, ik kon je er helemaaldoor zien.En daar lag ik al in het grasen wat...
En zij omhelsde hem met al haar zonden en monden. En zij omhelsde hem met al haar nachten. Met al haar opnieuws. Met heel haar altijd. Vanwaar bleef zij die verwarring halen? Hij liep als in zachte regen in haar woorden en kon nergens meer wonen ter wereld, hij zwierf in liefde. En zij leerde hem...
Wat een gebrek aan pathetiek,zoals hij zegt: ‘Hallo.Dus je houdt niet meer van mij.’En zij, een laatste sandwichhap weg-werkend: ‘Nee.’En hij, hij praat dan maar verdertegen de telefoon tot ie klikzegt, alsof ie iets wegslikt. Uit “De lenige liefde – Met de...
Je wandelde met jezelf en met mijlangs de zee, toen je plotsje huid wilde zijn en zwemmenen geheimen toevoegen aanhet water en toen je weerkwam zei jeliefje, ik heb de maan gevangen.Waar, vroeg ik, en je legde duneen hand over je schootals een vinger op de lippen. Uit “De lenige liefde...
Zoals je binnenkwam en dag zei,en uit je kleren en je woorden stapte (het voorlaatste wat je voor me uit- deed was het woord ‘lieveling’en het laatste een glimlach; toenopende je de haakjes en ik kwam erinen je sloot ze) zo ging je ook weer weg, trokenkele veel te dunne woordenvan...
Ik kom van ver,van waar jij mooi was tussen je harenals een eiland tussen het riet.En je mond viel traag, traagover mijn gezicht als avondover de landen, als stilteover dit gedicht. Hoe zijn mijn handen witsindsdien, als om te leggen in een schrijn: in de droom dat wij nog samenzijn. Uit “De...
Nevel is ’t niet meer voorbijgaanvan iets moois dat al volbracht is.Nevel is gelukkig haast niet meer bestaan,niet meer moetenen nog even mogen.Je was lang gebleven.Nevel is evendaarna.Ik zie haast nog je ogen.Nevel is: nog bijna.
Uit “De lenige liefde – Met de vedel”
Geen krot stort hier ooit in. Ze blijven staanuit gewoonte, beweert een collega van me,en als ze je niet bevallen, zijn er enkelandere lelijke huizen om eraan te ontsnappen.Trouwens, ook de politiek is hier zo:evenveel problemen als huizen.Maar men blijft erin wonen, slapen,sigaretten, voedsel en...
Wij waren jong, wij sprongente paard op de taal en redenheersend de velden door,slingerend lasso’s van woordennaar alles wat we wilden veroveren. O,het waren dolle roekeloze tochten, pas tocheen beetje op, riep Kees Fens ons nog na. En ’s avonds stond de taal nog na te trillen,op stal...
Ze zijn er bijna nietzoals heel slanke vrouwenna heel licht verdriet.Met hun poten als met een dun pincetpikken ze preuts hun tenenuit het water op, o, zezijn zo roseals gedachten van een maniërist.Ze zijn vraagtekens achter al ons wetenen zo fraai dat we evenniet meer om een antwoord geven. Uit...
Gebaar voor gebaar reiktze haar lichaam over aan haar dromenen telkens wordt ze meerdan ze al was en telkens reikt ze weer.
Uit “De lenige liefde – Een dag als geen ander”