Een angorakat in de sneeuw: afgemeten,om niet met elke stap zichzelf in aldat witte te vergeten. Sneeuw blijft het weten.Het lijkt of hij zich pas nadien scrupuleusrond al die pootjes heeft gelegd. Zoals je praat rond tederheiddie nog niet wordt gezegd. Uit “De hectaren van het geheugen...
(Mexico, Berchem) Als ze genadeloos traag, geeuwend, héhé,een peperduur slipje van niks op de vloer laat landen(sex hoort net als luxe met mysterieuze x) waarna ze haar voor zijn handen veel te vele twee borsten laat zien, kijkt hij beneden aan haar blekebenen öp naar wat, geen meter hoog, hij...
Ze hadden een deken over hem gelegd,ook over het hoofdje. Ik deed de dekenweg. Daar had hij altijd aleen hekel aan.
Het was géén afschuwelijk gezicht.Eén oogje was open, daaraanzag ik dat hij dood was.
Naar P. Hofstede
Uit “Met een klank van hobo”
Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken.Geef mij na mijn zoveelste kale reisiemand die mij twee haren uittrekten glimlachend zegt: je wordt grijs.Geef mij alles en zeg: het is niets. Geef mij niets en zeg: dat is alles.Geef mij mezelf, geef mij jou.Ik heb gezocht naar wist ik maar wat.Geef mij nu...
Op dit kerkhof lijkt de dood zelfs op haar beurt gestorven,de zerken op hun beurt begraven, onder grasdat leeft en vrolijk overleeftop grond van wat er destijds was. Heden en verleden ontmoetenelkaar hier op elke hoek, en dan groetenze, deftig comme il faut,Heden en Verleden, van de firma Tijd en...
Zoals ik zonder kijken tussen mijn boeken‘Het houdt op met zachtjes regenen’ weet staan, zo hoef ik jou niet meer te zoeken,alleen te vinden. Jou bij mekaar tastend als een blindeeen ander blinde. Maar ziende, ziende,en mekaar begrijpend zonder er wat van te verstaan.Liefde is houden...
Wakker door kinderen, meedogenloos blijop mijn buik. Wijn die allemaal van mij?Weer zo’n dag waar niets anders mee te doenvalt dan hem te beginnen, grommend, en met een dochter waar nietsanders mee te doen valt dan beminnen.Kusje, vraag ik, en het plezier wat ze erin heeftom dicht tegen mijn...
Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt:mijn miniatuurmensje, mijn zelfgemaaktverdrietje, en het helpt niet;zoals je een hand op haar hete voorhoofdjelegt, zo dun als sneeuw gaat liggen,en het helpt niet:
zo helpt poëzie.
Uit “Met een klank van hobo”
‘Ik kom nog even bij jou liggen.’‘Bij ons,’ zeg je.Want sinds je zwangerschap ben je ook op je eentjeal een beetje onder elkaar. En dit is minder klaarkomendan thuiskomen: je bent een gezinen ik mag er even in. En wie van jullie gaat er door mijn haaren wie geeft me een beet...
Jaja, zie titel, eigenlijk schelen wij zes jaar.Ik ben nog zo oud en jij bent al zo jong,en aan jouw luchthartigheid til ik soms zwaar,en dan ben ik boos, terwijl jij gewoon je tong uitsteekt. Want ik ben helemaal alleen enjij met zovelen.Alleen al met je jurken ben je vijf mevrouwendie om beurten...
Misschien rust op dit huwelijk geen levenslange zegen,maar wel het soort zekerheidvan een te hernieuwen huurcontractdrie-zes-negen.We zijn binnen voor de regenvan melancholie. Misschien is dat minder passionantdan vroeger, als je klaarkomt vraag ik ‘wablieft’en grappen in die trant.Maar...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Pijn, zit er echt niets anders opdan de dagen die me zijn geblevenhaard en bed, en helaas ook dezelfde kopmet je te delen? Jij maar vragen, ik maar geven? Het zij zo. Misschien dat het went.Laten we eten. Breng de soep maar aan de kook...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Dood, ik zal sterven, maar da’s alles wat ik doe voor jou.Ik zal niet bang zijn, veel plezier ga je er niet aan beleven.Ik zal niet zuchten en niet huilen en niet beven.Dood, ik zal sterven, maar da’s alles wat ik doe voor...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Als jouw verdwijnen maar betekenen zoudat ik nu verder met mezelf kon leven– ik sluit de deur, waar waren we gebleven, ik gooi wat blokken in het vuur tegen de kou, een boek van Chaucer ligt nog op de bladzij openvan voor je...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Omdat ik vrouw ben en behoorlijk heb te lijdenvan al de grillen en behoeften van mijn soort,laat jouw nabijheid iemand in mij aan het woorddie zegt (wat ze niet meent) hoe goed ze met je vrijde. Maar het is niet omdat ik op mijn...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Nee, liefde is niet blind. Ik zie ook met één oogje lelijkheid en andermans verfijnde charme.Ik ken zelfs alle sproeten op je armenen hoe je ogen veel te ver uiteenstaan, en je wenkbrauwen te hoog om mooi te zijn. Nee, liefde is niet...
Gisteren nog vond ik het woord‘lieveling’ uit, en droeg het op een rood kussentje naar jou. O, schat, zei je,dat hoefde niet. Maar je liet goedmerken hoe blij je was. En vorige week schreef ik:‘Ik hou van jou om de manier waarop je me hoofdpijn bezorgten dan erg lief bent voor die...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Je weet dat jou vergeten mij niet zwaarzal vallen. Maak het beste dus van deze dag,deze ene maand, dit ene halve jaar,voordat ik sterf of wegga of je niet meer mag. Want alles gaat voorbij en niets zal mij nog heugen.Ik neem een andere...
Nee, zo stoer hoeft niet, tenslottemoet ik het nu weer allemaal zelf doen. Ik trek mij af.Het lijkt wel een hele bewerking, eenaftrekking inderdaad, ik trek mij afvan wat ik was met jou,ik hou alleen mezelf over.
Uit “Zolang er sneeuw ligt”
Nachtje liefdeloos weggeweestzuinigjes vrijend, spermain zakdoeken.
Nachtjes eindeloos droehoef geweest,kijkend naar jou, naarfoto’s in plakboeken.
Dagje dan toch maar thuis geweest,liefde voor Tom,liefde met kakdoeken.
Uit “Zolang er sneeuw ligt”