‘Ik kom nog even bij jou liggen.’‘Bij ons,’ zeg je.Want sinds je zwangerschap ben je ook op je eentjeal een beetje onder elkaar. En dit is minder klaarkomendan thuiskomen: je bent een gezinen ik mag er even in. En wie van jullie gaat er door mijn haaren wie geeft me een beet...
Jaja, zie titel, eigenlijk schelen wij zes jaar.Ik ben nog zo oud en jij bent al zo jong,en aan jouw luchthartigheid til ik soms zwaar,en dan ben ik boos, terwijl jij gewoon je tong uitsteekt. Want ik ben helemaal alleen enjij met zovelen.Alleen al met je jurken ben je vijf mevrouwendie om beurten...
Misschien rust op dit huwelijk geen levenslange zegen,maar wel het soort zekerheidvan een te hernieuwen huurcontractdrie-zes-negen.We zijn binnen voor de regenvan melancholie. Misschien is dat minder passionantdan vroeger, als je klaarkomt vraag ik ‘wablieft’en grappen in die trant.Maar...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Pijn, zit er echt niets anders opdan de dagen die me zijn geblevenhaard en bed, en helaas ook dezelfde kopmet je te delen? Jij maar vragen, ik maar geven? Het zij zo. Misschien dat het went.Laten we eten. Breng de soep maar aan de kook...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Dood, ik zal sterven, maar da’s alles wat ik doe voor jou.Ik zal niet bang zijn, veel plezier ga je er niet aan beleven.Ik zal niet zuchten en niet huilen en niet beven.Dood, ik zal sterven, maar da’s alles wat ik doe voor...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Als jouw verdwijnen maar betekenen zoudat ik nu verder met mezelf kon leven– ik sluit de deur, waar waren we gebleven, ik gooi wat blokken in het vuur tegen de kou, een boek van Chaucer ligt nog op de bladzij openvan voor je...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Omdat ik vrouw ben en behoorlijk heb te lijdenvan al de grillen en behoeften van mijn soort,laat jouw nabijheid iemand in mij aan het woorddie zegt (wat ze niet meent) hoe goed ze met je vrijde. Maar het is niet omdat ik op mijn...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Nee, liefde is niet blind. Ik zie ook met één oogje lelijkheid en andermans verfijnde charme.Ik ken zelfs alle sproeten op je armenen hoe je ogen veel te ver uiteenstaan, en je wenkbrauwen te hoog om mooi te zijn. Nee, liefde is niet...
Gisteren nog vond ik het woord‘lieveling’ uit, en droeg het op een rood kussentje naar jou. O, schat, zei je,dat hoefde niet. Maar je liet goedmerken hoe blij je was. En vorige week schreef ik:‘Ik hou van jou om de manier waarop je me hoofdpijn bezorgten dan erg lief bent voor die...
(Vrij, respectievelijk zeer vrij, naar Edna St. Vincent Millay) Je weet dat jou vergeten mij niet zwaarzal vallen. Maak het beste dus van deze dag,deze ene maand, dit ene halve jaar,voordat ik sterf of wegga of je niet meer mag. Want alles gaat voorbij en niets zal mij nog heugen.Ik neem een andere...
Nee, zo stoer hoeft niet, tenslottemoet ik het nu weer allemaal zelf doen. Ik trek mij af.Het lijkt wel een hele bewerking, eenaftrekking inderdaad, ik trek mij afvan wat ik was met jou,ik hou alleen mezelf over.
Uit “Zolang er sneeuw ligt”
Nachtje liefdeloos weggeweestzuinigjes vrijend, spermain zakdoeken.
Nachtjes eindeloos droehoef geweest,kijkend naar jou, naarfoto’s in plakboeken.
Dagje dan toch maar thuis geweest,liefde voor Tom,liefde met kakdoeken.
Uit “Zolang er sneeuw ligt”
Je zei nooit wat. Ik moest het altijd vragen.Of je van mij hield. En je zoende.Of het veilig was die eerste keer.En je zoende weer.En even later of ik het goed deed zo,en je zoende, o. Je zei nooit wat, je zei het altijd met je ogen.Je ogen die helemaal alleenin je gezicht achterbleven als ik je...
En ’s nachts gingen we naakt zwemmen, we zwommenonze namen op het water, ik zwom An in tweegrote letters, jij zwom uitgebreid aan de naamHerman, en met de gouden maan eroverheenleek het wel of we onze namen definitiefgenoteerd hadden op een van de gewijde bladzijdenvan het Boek. Nadien kuste...
Flamingo’s op poten zo dun als de ff’svan mejuffer, of als twee sigarette-pijpjes waaraan ze zuinig de rookvan zichzelf opzuigen: met dit soortraffinementjes zetten ze zichzelf voortdurendvoorzichtig op stelten. En hoe ze op één been staan, het anderein hun veren opgeplooid als een...
Bejaardentehuizen zijn een soort wachtzalen,denkt hij, met een goddevader die om de haverklap‘de volgende’ roept. Hij is weer eens langs geweest, heeft haarhaar wekelijkse portie zoon bezorgden nu hij weggaat, roept ze hem achterna,de rimpels in haar gezicht kringenrond de o van haar...
Hij is gemaakt van de grofste effecten,draagt zijn broek als clown August,de knieën slodderend, maakt danspasjesals tante Bertha die een tango de grondinheit, terwijl z’n kont doet denkenaan een vals gebit dat net is uitgenomen. En dan zijn slurfen vlak daarnaast zijn ogen. Hoe zou jij...
We reden hele dagen op Honda’s, we kwamen snelaanwaaien als geluk, en je hoefde maarachterop te springen en geschaakt te willen worden. En jij wilde altijd wel, oje wist zoveel te vertellenin een zoen, ademlooshing ik aan je lippen tot je achterover gleed, en ik trokhaastig door jou naar...
Wat heb je vandaag gekocht, vroeg ik.Een halsuitsnijding, zei je.Trek ze eens aan, vroeg ik.En je trok alles uit: dat is zehelemaal, zei je, maar met de jurkerbij komt ze tot hier –en toen wees je midden op mijn handen.
Uit “De lenige liefde”
Hoe hield ik platonisch van je gedachtenen onnoemelijk veel van de rest.Je borsten waren zachtekolfjes naar mijn hand,twee afgeronde verhalenmet een pointe waarop ik erg was gesteld.En sta me toe dat ik ookonze goeie verhouding vermeldtussen poëzie en leven:ik wist dat ik zô met jou naar bed konals...